บทวิจารณ์ภาพยนตร์ ‘Pinocchio’ ของ Guillermo Del Toro – The Reflector
เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ภาพยนตร์เรื่อง “Pinocchio ของกิลเลอร์โม เดล โทโร” ที่ได้รับการคาดหวังอย่างสูงได้รับการปล่อยตัว แรงจูงใจของงานชิ้นนี้ที่กิลเลอร์โม เดล โทโรมอบให้คือการพลิกแพลงผลงานของเขาเอง เช่นเดียวกับที่ผู้กำกับฮัล ซัทเทอร์แลนด์ทำในปี 1987 ด้วยการเปิดตัวภาพยนตร์เรื่อง ภาพยนตร์ทั้งสองเรื่องเป็นภาคแยกของ “Pinocchio” ต้นฉบับที่ออกในปี 1940 โดย Walt Disney Productions ซึ่งทั้งหมดมาจากหนังสือปี 1883 ของ Carlo Collodi ซึ่งฉันคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องรู้เมื่อพิจารณาถึงโครงเรื่องของ Del Toro ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกมาพร้อมกับการแนะนำคาร์โลในฐานะลูกชายของเกปเปโต ซึ่งท้ายที่สุดก็สร้างพินอคคิโอในภาพยนตร์เรื่องนี้ในภายหลัง ฉันเดาว่าการใช้เด็กผู้ชายชื่อคาร์โลไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และเดล โทโรทำสิ่งนี้เพื่อเป็นการยกย่องผู้สร้าง “พิน็อคคิโอ” ดั้งเดิม ในการแยกส่วนสร้างสรรค์นี้ พินอคคิโอถูกสร้างขึ้นโดย Geppeto เพื่อเป็นกลไกในการรับมือกับการสูญเสียอันน่าเศร้าของคาร์โล ลูกชายของเขาที่เขารักมาก พินอคคิโอได้รับชีวิตจากบุคคลที่มีมนต์ขลังเพื่อนำความสุขและชีวิตกลับคืนสู่ชีวิตของชายคนนั้น
สำหรับผู้เริ่มต้น ความคิดสร้างสรรค์ในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงซาบซึ้งประทับใจเหมือนเดิม สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้แตกต่างจากหนังสปินออฟเรื่องอื่นๆ คือ โครงเรื่องที่ลึกกว่า ผมเชื่อว่าการดูหนังเรื่องนี้ ฉากต่างๆ เข้มข้นจนคนดูสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของตัวละคร สองสามฉากแรกที่เกี่ยวข้องกับคาร์โลสร้างภาพยนตร์ หลังจากที่เขาผ่านไป ผู้ชมจะได้เห็นว่า Geppeto รู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน เดล โทโรทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมด้วยการย้ำว่าการสูญเสียคนใกล้ชิดของคุณนั้นส่งผลเสียเพียงใด ไม่ต้องพูดถึงลูกชายคนเดียวของคุณ เดล โทโรเน้นอารมณ์นี้มากเสียจนผู้ชมภาพยนตร์ที่เหลือไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากให้กำลังใจเกปเปโตและหวังว่าความสุขของเขาจะกลับคืนมา ที่สำคัญกว่านั้น เดล โทโรแสดงบทพินอคคิโอได้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาแสดงได้ดีว่าทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับพิน็อคคิโอนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งทำให้เขาไม่เชื่อฟังคำสั่งเพียงเพราะเขาไม่รู้ดีไปกว่านั้นจริงๆ แม้ว่าจะมีสิ่งหนึ่งที่ไม่แปลกสำหรับพิน็อคคิโอ นั่นคือความรักของเกปเปโต โดยรวมแล้ว ฉันคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีความสร้างสรรค์ สนุกสนาน และการรับชมทำให้ฉันทึ่งในทุกฉาก
